Dwie odsłony Neverwinter Nights stały się dla mnie najlepszymi cRPG, które po dzisiejszy dzień nie zostały przebite żadną produkcją. Gdy wszyscy dookoła zagrywali się w Morrowindy i Gothicki, ja męczyłem dodatki – najpierw sam, potem z innymi. Następnie brałem się za autorskie mody, których końca nigdy nie było widać. Na zestawienie słów Neverwinter i MMO włos zjeżył się na mojej głowie. Czy naprawdę potrzebujemy kolejnej masówki z tytułem wspaniałych przygód, które mogliśmy zgłębiać w samotności lub jeśli była taka nasza wola, z wybranym gronem przyjaciół?



Neverwinter (Nights)

Usunięcie „Nights” z tytułu nie jest tylko zabiegiem resetowania serii, jak często bywa w ostatnich czasach ze znanymi tytułami. Razem z częścią tytułu twórcy tak naprawdę zabierają wszystko to, czym były Neverwintery, dlatego też ostrzegam wszystkich fanów mających nadzieję na wskrzeszenie ich ulubionej gry w świecie Forgotten Realms. To nie jest Neverwinter Nights!

Zmiany oczywiście nie kończą się tylko na tym, że w świecie, w którym tworzymy naszą epicką przygodę latają tysiące innych herosów, co niszczy poczucie bycia kimś szczególnym. Nie mamy tutaj rzutu izometrycznego, a walka jest bardzo zręcznościowa (co nie znaczy, że znika tutaj taktyka), natomiast bogactwo świata, które budziło zachwyt w drugiej części NWN, zostało znacznie przycięte.

Zauważcie jednak, że nie wymieniam tego jako wady gry – wymieniam to jako wady dla fana NWN. Gdy odrzucicie wszystkie sentymenty i podejdziecie do gry jako zupełnie innego tytułu opartego na D&D, dzielącego z NWN tylko część tytułu i świat – otrzymamy w końcu MMO, na które tak rozbudowany i ukochany przez rzesze fanów świat zasługuje.

Zróbmy sobie herosa

Tworzenie postaci, jak wcześniej wspomniałem, nie korzysta z lwiej części bogactw, jakie oferuje Faerun. Z ras zostali nam udostępnieni ludzie, pół-elfy, elfy, pół-orki, niziołki, krasnoludy i diabelstwa (tłumaczenie tieflinga z NWN2, rasa będąca wynikiem bratania się ludzi z demonami). Jedna rasa kryje się nadal pod tajemniczym napisem „coming soon”, jednak najprawdopodobniej będzie to drow, czyli mroczny elf pochodzący z podmroku.
Mało tego, znajdują się tutaj najważniejsze rasy i mimo wszystko nie ma na co narzekać. Z klasami jest już gorzej, gdyż naszego bohatera możemy uczynić łotrzykiem, klerykiem, czarownikiem, wojownikiem walczącym ciężką bronią i obrońcą – wojem noszącym tarczę. Jedna klasa również czeka na ujawnienie, jednak przyznacie, że trochę biednie to wygląda. Gdzie podziali się druidzi, łowcy, czarnoksiężnicy, mnisi czy bardowie? Nie wspominając o bardziej egzotycznych klasach, które znają tylko najwięksi fani D&D.
Oczywistym jest, że w MMO balans jest bardzo ważnym elementem gry, jednak gdy już bierze się ktoś za tak bogaty świat, nie można go obdzierać z różnorodności, dzięki której każdy może znaleźć coś dla siebie. Mam nadzieję, że pojawi się tego więcej niż tylko jedna rasa i klasa, ponieważ obecnie ciężko mi dobrać dla siebie którąś z nich, gdyż moim wyborem najczęściej był walczący wręcz mnich. Z powodu jego braku padło na czarownika tieflinga, więc wrażenia z gry będą głównie dyktowane zabawą tą właśnie klasą.



Mnogość modyfikacji już budzi podziw. Możliwości tworzenia postaci w RPG już dawno osiągnęły moment, gdy milion suwaków pozwala nam stworzyć wymarzoną twarz (jakie są skutki tej „wymarzonej” twarzy czasami lepiej nie pamiętać). Neverwinter idzie o krok do przodu i oddaje nam do dyspozycji zestaw suwaków odnoszący się do całego ciała postaci, przez co nic nie stoi na przeszkodzie ustalenie długości paznokci! Każdy amator kilkugodzinnego siedzenia nad kreowaniem wymarzonego herosa będzie wniebowzięty.

Do wyboru mamy jeszcze atrybuty (losujemy je rzutem kością – są bardzo sensownie rozkładane, więc nie tutaj trzeba szukać powodów do narzekań), bóstwo, miejsce pochodzenia (nie wpływa na rozgrywkę, czy chcemy, czy nie to Neverwinter będzie pierwszą lokacją, którą zwiedzimy) i biografię, ręcznie wpisywaną zresztą w odpowiednie okienko.
Po trzech godzinach zabawy w edytorze jesteśmy gotowi do gry!