„To mały krok dla człowieka, ale wielki dla ludzkości” – rzekł Neil Armstrong, gdy postawił stopę na księżycu. Wielkie słowa i wielki czyn, który rzeczonemu astronaucie przyniósł sławę i chwałę. A co jeśli zapragnie tego ktoś zupełnie zwyczajny? W takim przypadku rodzi się kolejne pytanie: dlaczego? Odpowiedź na to bardzo często można znaleźć w historii tej osoby. Widomo jednak, że historie osób najzwyczajniejszych mogą okazać się niezwykłe. Jaki związek ma dokonanie Neila Armstronga z marzeniami szarych obywateli? Odpowiedź znajdziemy w opowieści zatytułowanej „To The Moon”.

Zabierzcie mnie na księżyc.
To The Moon to niezależna produkcja studia Freebird Games, stworzona na popularnym wśród amatorskich twórców gier „RPG Maker”. Wbrew nazwie narzędzia, za pomocą którego została zbudowana gra, jest to klasyczna przygodówka point and click. Mamy do czynienia z produkcją graficznie reprezentującą nurt oldschoolowy, ale w tym przypadku jest to bardziej zaleta, niż wada. Urokliwa, przychodząca na myśl japońską animację i komiks grafika przyciąga wzrok i stanowczo upraszcza rozgrywkę, chociaż może wydawać się mocno nie z tej epoki. Jednak nie sam gameplay i grafika są tutaj mocną stroną. Uproszczono je do granic możliwości, żeby skupić się na rzeczy najważniejszej – fabule.



Głównych bohaterów w postaci doktora Neila Wattsa i doktor Evę Rosalene poznajemy, gdy ten pierwszy rozjeżdża królika, próbując go uniknąć i rozbija samochód na drzewie. Szczęśliwie drzewo to stało koło ich miejsca docelowego, domu przy latarni morskiej. Po co tam przyjechali? Neil i Eva są pracownikami Korporacji Sigmund, zajmującej się spełnianiem ostatnich życzeń umierających ludzi. Nie robią tego jednak w sposób dosłowny, materialny. Używają specjalnego urządzenia, które pozwala im wniknąć do umysłu klienta i przeżywać wraz z nim oraz modyfikować jego wspomnienia.



Przed naszymi bohaterami długa noc. Ich klient Johnny to mężczyzna mieszkający we wspomnianym wcześniej domu. Niebawem umrze, a jego ostatnim życzeniem jest udać się na Księżyc. Neil i Eva mają przed sobą nie lada zagwozdkę. Muszą cofnąć się kroczek po kroczku, aż do jego dzieciństwa i zmodyfikować wspomnienia tak, aby dokonał tego czego zapragnął. Nie przyjdzie im to jednak zbyt łatwo.



To The Moon to wzruszająca historia o miłości, wierności, marzeniach i przemijaniu. Owocuje w ogrom zwrotów akcji, potężną dawkę humoru i mnóstwo wyciskających łez scen. Bohaterowie to plejada ciekawych osobistości: doktor Watts to zabawny, acz nieco złośliwy typ naukowca w okularach, który niejednokrotnie sprawił, że dusiłem się ze śmiechu, a doktor Rosalene to z kolei perfekcyjna partnerka – kontrastują ze sobą na każdym kroku i jako że są swoimi zupełnymi przeciwieństwami, idealnie się uzupełniają, tworząc niezapomniany duet. Bohaterowie drugoplanowi to również postaci ciekawe, choć ustępujące parze głównych bohaterów. Nieśmiały Johhny i jego nieco nie do końca ogarniająca rzeczywistość żona River to tylko przykłady z fascynującej galerii charakterów.



Idealne uzupełnienie dla fabuły gry stanowi przepiękna ścieżka dźwiękowa. Utwory zagrane na pianinie są dobrane idealnie do wydarzeń pojawiających się na ekranie. Muzyka wręcz genialnie i bardzo subtelnie mówi nam jak powinniśmy się w danej sytuacji czuć. Oddaje emocje bohaterów w stu procentach. Autor ścieżki dźwiękowej, Kan Gao spisał się na medal komponując to cudo.