Miłośnicy sportów ekstremalnych zazwyczaj byli rozpieszczani przez twórców gier. Mieliśmy Tony Hawk, a to coś z BMXami... Niestety gry o niebezpiecznych zabawach odeszły gdzieś na bok i ostatnio dostaliśmy tylko nowego SSXa, i kilka marnych produkcji sygnowanych nazwiskiem pana Hawka. Można zaryzykować stwierdzenie, że gatunek ten odszedł gdzieś do lamusa i właśnie z takiego zakurzonego. śmierdzącego stęchlizną miejsca udało się wydobyć Skydive: Proximity Flight.


Latająca wiewiórka
Produkcja ta wyszła ze stajni studia Gaijin entertainment, odpowiedzialnego między innymi za X-Blades, albo Blades of Time. Wcielamy się tu w spadochroniarza i... skaczemy (Co? Spodziewaliście się inwazji obcych?).
W zasadzie wiele więcej nie można powiedzieć o samym założeniu zabawy. Ubieramy tak zwany Wingsuit – czyli kombinezon z płachtą materiału miedzy nogami i między rękoma a tułowiem no i skaczemy ze skał na górzystych terenach. Kombinezon pozwala na szybowanie z dużą prędkością. Sprawia to, że w zasadzie prawie latamy. Trzeba jednak uważać na skały, drzewa czy inne przeszkody na naszej drodze do bezpiecznego, aczkolwiek niekoniecznie miękkiego lądowania.



Gra oferuje dość realistyczny system fizyki, związany właśnie z tym sportem. Na nasz lot wpływa pogoda, czy chociaż wysokość, na jakiej się znajdujemy. Zahaczanie o przeszkody zazwyczaj wiąże się z twardym, bolesnym i z reguły śmiertelnym lądowaniem, a tym samym z zaczęciem rozgrywki od nowa. W trakcie lotu możemy wykonywać karkołomne ewolucje, wpływające na nasz wynik. Więcej punktów możemy sobie dorobić lecąc blisko ziemi, czy skalnych zboczy. Ładuje się dzięki temu również pasek adrenaliny, który daje nam możliwość krótkotrwałego zwiększenia swojej szybkości. Jest to przydatne głównie do przedłużania lotu. Upadki są bolesne, wyglądają dość efektownie. Nasz zawodnik po spotkaniu ze skałą przy dużej szybkości odbija się od niej jak mała kauczukowa piłeczka z rękoma i nogami. Wielokrotnie łapałem się przy czymś takim na mamrotaniu pod nosem nieartykułowanych odgłosów reprezentujących przenikliwy ból związany z pocałowaniem się ze skalistym zboczem czy twardą glebą. Auć!



Do dyspozycji gracza oddanych jest czternastu zawodników, z czego 3 trzeba sobie odblokować i są to prawdziwi Skydiverzy popisujący się w przestworzach. Żadnego z nazwisk, z racji braku mojego zainteresowania sportami ekstremalnymi nie rozpoznałem. Miłośnicy tego typu rozgrywki powinni być zadowoleni (chociaż bez bicia przyznam – nie znam się na tym). Każdy zawodnik reprezentowany jest przez statystki takie jak: waga, szybkość i zwrotność. W praktyce wygląda to tak, że różnice w zasadzie są niezauważalne przez kogoś kto zwyczajnie w temacie jest laikiem, lub specjalnie się tym nie interesuje.



Bawić się możemy w czterech trybach rozgrywki. Wyzwania to ciąg zadań polegających na przelatywaniu przez świetliste kręgi i wykonywaniu trików, aby zdobyć jak najwięcej punktów. Wyścig to rywalizacja o dotarcie do mety z czterema innymi zawodnikami sterowanymi przez AI. Freestyle pozwala pobawić się nam praktycznie bez żadnych ograniczeń (nie licząc bezlitosnej grawitacji, bo ta bardzo lubi sprowadzać nas na ziemię). Ostatni z trybów to wyzwania znajomych, gdzie możemy wyznaczać im zadania, lub wykonywać te, które oni zaprojektowali dla nas. Przypomina to taki trochę biedny tryb multiplayer, bez bezpośredniej interakcji.