Godfather togra, której nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Każdy liczący się fan gier akcji zapewne miał styczność z pierwszą częścią gry, będącej adaptacją filmu Ojciec Chrzestny, którego fabuła z kolei oparta jest o książkę Maria Puzo o tym samym tytule, wydanej w 1969 r. i do dnia dzisiejszego cieszącej się sporym zainteresowaniem.
















Sama nazwa Ojciec Chrzestny została zaczerpnięta z wł. il padrino i odnosiła się do najstarszego, bądź najważniejszego członka mafii. Sam film został nakręcony przez Francis Ford Coppola. Zarówno książkę, jak również film gorąco polecam, a o kolejnej części gry Godfather II dowiecie się z tego, co zobaczyłem podczas pierwszej oficjalnej prezentacji gry na targach Games Convention 2008 w Lipsku.

Na pierwszy rzut oka Godfather przypomina serię gier Grand Theft Auto. Od producenta gry dowiadujemy się, że grafika została poprawiona, postacie prezentują się okazale, jednak bez wielkiej rewelacji, po prostu solidny poziom. Akcja gry rozgrywa się w słonecznym amerykańskim mieście – Miami. Kolejne odwiedzone przez nas miasta to Nowy Jork i Hawana.

Najważniejszym atutem gry jest system walki, w którym możemy wykonywać różnorodne kopnięcia lub jak kto woli, znęcać się nad przeciwnikiem wykręcając mu rękę lub rozbijając nos. Brutalność, twarda walka o wpływy, lejąca się krew, strzały, szybkie samochody, ciemne interesy to właśnie esencja gry.

Nasza kariera jest typowa dla tego typu gier. Jak w poprzedniej części, zaczynamy od samego dołu, by piąć się w hierarchii rodziny mafijnej, aż do przejęcia totalnej władzy w mieście i zdobycia tytułu Dona. Sukcesywnie rozszerzamy swoje wpływy w mieście, robimy interesy na lewo, dbamy o wizerunek rodziny i walczymy z innymi mafijnymi rodzinami. Otrzymujemy zlecenia z góry i to od nas zależy, czy się ich podejmujemy, czy też odrzucamy.

W grze mamy ciekawe drzewko, podobne trochę do drzewka genealogicznego ze szkoły. Swoich ludzi traktujemy niczym rodzinę. Wraz z postępem misji, możemy rekrutować coraz to nowe osoby, które im są wyżej w hierarchii, tym mają więcej umiejętności specjalnych np. mogą mieć więcej amunicji, lepsze bronie, umiejętności medyczne.

Gra jest bardzo realistyczna i wymaga sprytu, więc lepiej nie atakujmy swojego przeciwnika wjeżdżając przez główną bramę i nadziewając się na tłum gangsterów. Korzystniej jest wybrać tylne wejście, przeciąć płot i po kolei eliminować swoich przeciwników. Twórcy zapewnili nam całkiem sporą ilość rzeczy, które stają się interaktywne po kontakcie z odpowiednim przedmiotem np. płot z obcęgami.

Fundusze na rozwój swojej mafijnej rodziny pozyskujemy z wymuszeń, czyli krótko mówiąc, biorąc haracze od okolicznych przedsiębiorców. Wygląda to mniej więcej tak, że razem ze swoją świtą wchodzimy do budynku, a następnie groźbami i biciem wyciągamy cenne dolary. Co ciekawe, źródło haraczu wymaga stosownej ochrony, ponieważ bezbronny budynek może stać się łatwym łupem innej mafijnej rodziny. Dlatego możemy do własnej kieszeń zgarnąć tylko część pieniędzy, pozostałe trafiają do naszych ludzi, którzy zajmują się ochroną i nie jest to typowa ochrona z biedronki ;)

Ojciec Chrzestny II jest grą, na którą wielu czeka z niecierpliwością. Jednak mimo tego, że twórcy spędzili nad nią długie godziny, nie odnajdziemy tam niczego przełomowego, no może poza trybem multi, o którym niestety twórcy nie mogli powiedzieć za wiele. Godfather II będzie dobrą produkcją, w którą każdy, kto choć trochę chciałby być gangsterem powinien zagrać. Po pokazie mogę stwierdzić, że będzie to solidny produkt. Twórcy przekonali mnie do sięgnięcia po ten tytuł zwłaszcza, że sam jestem fanem filmów mafijnych, a w pierwszą cześć gry zagrywałem się godzinami ;). Tak więc nie pozostaje innego, jak tylko czekać na oficjalną premierę, która ma mieć miejsce w lutym.