Homeworld, jest to gra, która zmodernizowała w tamtych czasach świat kosmicznych gier RTS. Jej znakomita grafika, muzyka oraz interfejs doprowadziły do tego, iż otrzymała ona tytuł „Game of the Year '99”. Trzeci wymiar dodał wiele przydatnych, rozszerzających grę opcji. Dzięki temu dodano możliwość zaatakowania wroga z góry i z dołu, co zwiększyło liczbę taktycznych rozwiązań jego zniszczenia.

Wielu fanów tego tworu odgrywającego się w świecie 3D nazwało go królem strategii kosmicznych. Mimo iż gra nie posiadała wad niestety nie była wychwytywana. Często się zastanawiam, czy była to wina ceny, czy czegoś innego. Tak naprawdę nie jest to ważne, ponieważ autorzy, którzy byli zaskoczeni aż takim powodzeniem u niektórych ludzi postanowili stworzyć kolejną część Homeworlda i wydać ją na rok 2003.

Powstawało wiele przecieków – serwisy zaczęły tworzyć swoje zapowiedzi i recenzje dotyczące następnej części HM2, wielkiego tworu, który miał zachwycić graczy i ich komputery (:]). Kiedy gra dostała się na półki sklepowe cała ludność i fani tego typu gier rzuciła się do sklepów.

Nie ma to jak piękna grafika. Mimo w miarę niskich wymagań Homeworld 2 zmiażdżył wszelkie inne gry swoimi szczegółami, widokami i efektami. Największe wrażenie robią modele, które są wykonane bardzo szczegółowo. Przy pomocy myszki możemy zarówno zbliżyć się na odległość kilku metrów, jak i obrócić się wokół statku. Pozwala to nam na zbadanie każdego szczegółu na nim się znajdującego – silniki, działa, a nawet małe okienka. Robi naprawdę ogromne wrażenie! Bitwa – tutaj najlepiej przedstawia się grafika tego cuda – lasery, bomby, wielkie działa jonowe, widowiskowe wybuchy, szczątki po wielkich frachtowcach – piękna rzecz!.

Muzyka odgrywa tutaj rolę godną zauważenia. W tle - spokojna, relaksująca muzyka przypominająca melodie z krajów indyjskich, i towarzyszące jej dźwięki silników, uderzeń, strzałów, pisków sond, głosy pilotów itd. Wszystko dopracowane i bardzo dobrze do siebie dobrane.

Fabuła gry jest bardzo interesująca i wciągająca – ja jak już się w nią wplątałem to nie mogłem odejść od monitora ;]. Dostępne mamy tutaj tryby Singleplayer oraz Multiplayer.

W SP tak jak w pierwszej części będziemy sterować rasą Higaaran, lecz tym razem odnaleziony już dom będziemy musieli obronić przed agresywnymi Vaygrami. Otóż ta wroga rasa dostała się w sam środek krain osobników, którymi sterujemy, dzięki wielkim bramom nadprzestrzennym. Na początku byli oni lekceważeni przez wszelkie inne rasy, niestety znaleźli przywódcę, który ich zjednoczył i zmobilizował do walki. Zwał się Maa'kan.
Okazało się, że chce on znaleźć wszystkie trzy rdzenie hiperprzestrzenne. Za ich pomocą zdobyłby kontrolę nad stworzycielem świata – Sajuuk. Posiadał on już jeden z nich i musiał zdobyć kolejne dwa. Drugi leżał gdzieś we wszechświecie, nieznane były jego koordynaty, trzeci zaś należał do Higaaran, co doprowadziło do tego, iż będą oni musieli się ze sobą zmierzyć.

Aby walka była bardziej emocjonalna autorzy stworzyli mocne i słabe punkty każdego ze statków. Np. bombowce padają jak muchy przeciwko szybkimi myśliwcom, lecz ich siła miażdży ciężkie i wolne pancerniki, niszczyciele itd. Zmusza to gracza do myślenia taktycznego, co utrudnia i wzbogaca grę.

Kolejnym plusem dla autorów jest stworzenie subsystemów dla niektórych okrętów. Jest to przykładowo napęd nadprzestrzenny, członki tworzenia statków, silniki, stacje badawcze. Przy pomocy swojej floty można np. zniszczyć silnik niszczycielowi, co spowoduje, iż stanie w miejscu i z łatwością będzie można go przejąć dzięki Marine Frigate, lub po prostu zniszczyć.

Ogółem mówiąc Homeworld 2 jest czymś wielkim. Posiada piękną grafikę w 3D wykazującą nam wiele szczegółów oraz zachwycającą dla uszu muzykę towarzyszącą nam wraz z dźwiękami podczas całej gry. Gra nie posiada żadnych bugów (przynajmniej ja nie zauważyłem) i nie ma do czego się w niej przyczepić (w sensie negatywnym). Dostępne tryby Singleplayer, Multiplayer i skirmish pozwalają na wielogodzinne przesiadywanie przed monitorem. Gra wciągnęła mnie, wciągnie i was.......naprawdę polecam.