Zombie, gwiazdy i pytania
Byłem pewien, że nazajutrz znaczna część uczestników nocnej fety będzie robić konkurencję reklamowym zombie kręcącym się podczas DD, ale nie było tak źle. I tu mały wtręt o owych monstrach. Odgrywała je całkiem udanie grupa młodych ludzi obu płci. Zdziwiło mnie, że nie budzili prawie żadnego zainteresowania. Czyżby stali bywalcy podobnych imprez byli znudzeni tego typu atrakcjami? Nawiasem mówiąc, gdy pojawiły się bardzo młode, skąpo ubrane dziewczyny w roli herosek odzew wśród panów był znacznie większy. Wracając do zombie, wcielanie się w nie na takich spotkaniach chyba może być frustrujące, bo choć zajęcie nieciężkie, to niezbyt ciekawe, zwłaszcza jeśli wygłupy nie robią najmniejszego wrażenia. Postanowiłem zapytać - jedna zombie girl była rzekłbym opryskliwa i z pewnym wyrzutem oznajmiła, że tak zarabia pieniądze, inna twierdziła, iż się jej to zajęcie podoba.

Tego dnia wystąpiła ważna postać dla branży - norweski projektant i autor gier Ragnar Tørnquist. Opowiadał on m.in. jak zdobył pieniądze na drugi sequel przygodowej „The Longest Journey”, której był najważniejszym twórcą. Zebrał je dzięki Kickstarterowi. Jest to firma, która za pomocą strony internetowej przeprowadza zbiórki pieniędzy w celu sfinansowania różnorakich projektów (tzw. crowdfunding), przy czym wideogry królują. Poza tym odbyły się aż cztery duże panele dyskusyjne. Nawet dla laików szczególnie interesujący był dotyczący rozwoju polskiej branży growej (to coraz częściej używane słowo w tym światku, można je było znaleźć nawet na drukach informacyjnych) oraz ostatni pt. „Od polskiej szkoły filmowej do polskiej szkoły growej”. To nie jest porównanie na wyrost, co potwierdził swym udziałem Sławomir Idziak, światowej sławy operator (np. „Helikopter w ogniu”, „Podwójne życie Weroniki”) i reżyser. Po tym co powiedział nie mam żadnych wątpliwości, że ten niemłody przecież człowiek (rocznik 1945) docenia wartość wiadomych gier i chyba je rozumie. A na pewno widzi sporo korelacji i wzajemnych inspiracji oraz potrzebę zacieśniania współpracy. Wtórował mu znacznie młodszy przedstawiciel firmy CD Projekt RED, z którego wyszły dwie części „Wiedźmina”, a trzecia jest w drodze. Kropkę nad i postawił zgrabny filmik łączący obie szkoły.



Zainteresowało mnie masę zagadnień, które pojawiły się podczas prelekcji i dyskusji. Dla przykładu. Jaka jest przyszłość gier? Wiele wskazuje na to, że po wielkich produkcjach przyszedł czas na dużo mniejsze, czasem wręcz banalne (choć lepiej powiedzieć pozornie banalne), ale przynoszące kokosy, zwłaszcza w porównaniu do nakładów (najlepszy przykład to prościutkie, a mimo to superhitowe „Angry Birds”). A generalnie to nikt nie wie co będzie, zmiany następują błyskawicznie, nawet bliska perspektywa jest zagadką, a rynek coraz trudniejszy. Inne - czy treść gier wideo może nieść zagrożenie? De Fondaumiere uważa, że branża powinna być odpowiedzialna, ale również i rodzice podobnie jak z filmami czy telewizją. Gość z Francji wspomniał, że być może trzeba będzie walczyć sądownie z oskarżycielami! Kwestia dbania o zachowanie gier, które stają się starociami i znikają (we Francji są one archiwizowane). Albo takie z naszego podwórka: polscy producenci cierpią na brak kadry – czeka około tysiąc miejsc pracy (!), najbardziej poszukiwani są programiści. Kłopot jest także z projektantami, bo dla uczelni technicznych to artyści, tylko że ASP wcale tak nie uważa. Ludzi zdolnych i wykształconych nie brakuje, tylko zbyt często podbiera ich konkurencja z zagranicy. Wymieniam tylko parę przykładów, z których każdy to materiał na co najmniej artykuł.