Wojna to nie radosna rozwałka i dziesiątki zgonów widniejących w statystykach. To nie regenerujące się zdrowie i helikoptery, które praktycznie same się prowadzą. Wojna to nie odblokowywanie nowych karabinów i polowanie na "acziki". Wojna to czająca się za każdym krzakiem czy pagórkiem śmierć, to umiejętności i spora dawka szczęścia. To zabij lub zgiń.



Zapomnij o zabawie

ARMA bezlitośnie wbija nóż realizmu w dominujące na rynku Battlefieldy i Call of Duty, pokazując jak wygląda dorosła gra, a nie dziecięce zabawy. Tym samym trafia do zupełnie innego odbiorcy, który pragnie wyzwania, trudnego i realnego, i to właśnie gracz otrzymuje.
W wersji alfa do dyspozycji dostajemy ogromną fikcyjną wyspę targaną konfliktem. Możemy się po niej zupełnie swobodnie poruszać nie napotkawszy żadnych sztucznych ograniczeń mogących zniszczyć otwartość świata. Choć nie zawarte zostały tutaj żadne możliwe do rozegrania scenariusze, twórcy w nasze ręce oddali cztery interaktywne prezentacje (ciężko to nazwać inaczej), pozwalające na zakosztowanie gry od strony piechoty, nurka, kierowcy i pilota helikoptera. Choć wydawać by się to mogło niewiele, nawet jak na płatne demo gry, w ARMA wbudowany został również edytor scenariuszy, pozwalający na szczegółowe zaplanowanie i stworzenie własnych misji.

Największym rozczarowaniem jest całkowite wycięcie trybu multiplayer z wersji demonstracyjnej. Własne scenariusze aż proszą się do rozegrania ze znajomymi, a rozległe tereny do walki z prawdziwym, myślącym przeciwnikiem, który wiedziałby jak najlepiej wykorzystać wielkie otwarte przestrzenie. Niestety nie ma żadnych informacji jakie będą tryby gier sieciowych i ta zapowiedź w związku z tym skupi się całkowicie na trybach dla pojedynczego gracza.



Piechota

Jako żołnierz piechoty nie zostaliśmy uraczenie wielkimi różnicami w stosunku do wszelkich innych shooterów. Ciekawym więc rozwiązaniem jest menu wyboru akcji, które rozwija się za każdym razem gdy chcemy wykonać jakąś czynność. Na liście znajdują się takie możliwości jak przeładowanie czy zmiana broni, komunikacja umożliwiająca wydanie rozkazu artylerii, czy wejście za stery pojazdu. Rozwiązanie to, choć daje duże możliwości, nie należy do najwygodniejszych czy najszybszych. Niejednokrotnie rozwinięcie menu skończyło się dla mnie śmiertelnie. Dużo wygodniej sprawdza się klawisz akcji w innych grach tego typu, który sam wie co zrobić gdy klikamy na dany przedmiot. Zmianę broni czy przeładowanie można bez problemu podpiąć pod odmienne klawisze, co tylko zwiększyłoby mobilność prowadzonego przez nas wojaka.

Tutaj pojawia się drugi problem. Choć na szkoleniu nauczyli żołnierzy klękać, a nawet kłaść się, co jest coraz rzadziej spotykane (konsole mają mało przycisków, dlatego trzeba oszczędzać na czym się da), a nawet turlać się na boki gdy już padniemy na glebę, to jednak zapomnieli nauczyć dosyć podstawowego manewru, a mianowicie skoku.

Pod spacją została umieszczone wspomniane wyżej menu akcji, które rozwijać będziemy tak długo, aż oduczymy się, że pod tym klawiszem zawsze kryła się możliwość skoku. Psuje to dosyć mocno swobodę, gdyż każdy murek musimy obejść w poszukiwaniu wejścia, zamiast zwyczajnie przez niego przeskoczyć.

Posiadamy również dosyć obszerny ekwipunek przywodzący na myśl uproszczoną wersję STALKERa, co pozwala nam na pakowania do nich kilku różnych rodzajów broni i amunicji.