Poza zwykłymi szeregowymi orkami, trollami, samobójczymi goblinami czy mrocznymi elfami od czasu do czasu mamy przyjemność spotkania się z potężnym bossem i gwarantuję wam drodzy czytelnicy - jeśli nie przygotujecie takiemu delikwentowi odpowiedniego powitania czeka was ciężka przeprawa i dużo obelżywych słów rzuconych w stronę gry.

W kupie siłaOczywiście trzonem tej gry jest tryb kooperacji, gdzie każda z postaci będzie w stanie idealnie sprawdzić się w swojej roli. W późniejszych poziomach dochodzi w nim do wręcz absurdalnej rzezi, gdzie ilości trupów idą w setkach, jeśli nie tysiącach, gdzie każde umocnienie musi być ustawione idealnie, by zmaksymalizować jego efektywność. Poziom trudności od samego początku potrafi zajść nam za skórę (oczywiście jeśli gramy na wyższym niż łatwy), gdyż potrafi być strasznie niezbalansowany - na przykład na średnim poziomie wszystkie fale masakrujemy jak trzeba, a ostatnia sprawia nam tęgie baty. Mimo to sama rozgrywka sprawia dużo przyjemności i jeszcze przez dłuższy czas miałem ochotę do niej wracać. Niestety tylko do pewnego momentu. Po dłuższym czasie gra robi się wtórna, bowiem robimy cały czas to samo i nie zmienia tego dodatkowy tryb wyzwań czy inne opcjonalne zabawy.Wielką przyjemność sprawiła mi również obecność trybu wieloosobowego o zasięgu lokalnym, czyli na podzielonym ekranie. Sprawia nawet więcej frajdy niż tryb sieciowy, bowiem nie ma to jak przy okazji partyjki wypić sobie piwo ze znajomymi, czy przywalić kumplowi, który nie chce współpracować.

Ładna bajeczkaSama rozgrywka to nie wszystko w tej sympatycznej produkcji. Przyjemną rozgrywkę uzupełnia bardzo ładnie wykonana komiksowa grafika (cell shading) o nieco komicznym designie postaci. Giermek na przykład biega bez spodni w uroczych gatkach w serduszka, a uczeń ma kapelusz większy od głowy. Przeciwnicy również wyglądają bardziej komicznie niż groźnie - najbardziej przypadły mi do gustu gobliny - samobójcy (nawiązanie do Warcrafta?) z wielką laską dynamitu przywiązaną do grzbietu.

Muzyka, choć niezbyt dobrze słyszalna w natłoku bitwy, jest przyjemna dla ucha, ale nie robi furory. To samo można powiedzieć o reszcie strony dźwiękowej gry. "Orcs Must Die" sprawia pod tym względem lepsze wrażenie.

Czy warto zainwestować w "Dungeon Defenders"? Uważam że tak. Gra się sympatycznie, chociaż po dłuższym czasie może wdać się pewna monotonia. Postacie są zróżnicowane i każda wymaga innego podejścia. Ścisła współpraca jest wymagana i bez niej nie da się osiągnąć w tej grze dobrych wyników. Polecam ją zwłaszcza amatorom gatunku oraz osobom lubiącym (i przede wszystkim umiejącym) współpracować z innymi. Stanowczo odradzam ją osobom niecierpliwym - zanudzicie się na śmierć i szybko zniechęcicie do dalszej zabawy.