Walcz i giń

Arsenał jest dosyć oklepany i jego niuanse opisałem już wcześniej. W tym rozdziale recenzji postaram się opisać najważniejszy aspekt FPS-ów, czyli jaką frajdę daje w tej grze strzelanie. Osobiście przyznam, że małą. Amunicja kończy się strasznie szybko, więc warowanie się nie ma najmniejszego sensu, gdyż udać musimy się w takim wypadku do paczki z amunicją, która wraz z apteczką spawni się w wybranym miejscu mapy. Większość czasu grałem jako Rocketeer, gdyż uzależniłem się od jetpacka i zwyczajnie uciążliwym stało się bieganie po mapie za sprawą własnych nóg. Do dyspozycji miałem więc karabin, który dużą celnością pochwalić się nie mógł, tak samo zresztą jak i zadawanymi obrażeniami, przez co musiałem wystrzelać nie raz dwa (celne!) magazynki, żeby wroga ubić.
To jedynie moje odczucia, jednak wydaje mi się, że walka, co jest kluczowym elementem gry, nie została do końca dopracowana. Strzelanie do wroga po prostu przyprawiło mi więcej frustracji niż radochy.



Kwadratem być

Oprawa graficzna jest dosyć szczególna i czy będzie się podobać, zależy wyłącznie od gustu. Wszystko zbudowane zostało z sześcianów, jednakże, w przeciwieństwie do Minecrafta, są one dużo mniejsze, przez co twórcy uzyskali znacznie większą szczegółowość modeli postaci czy broni. Sam świat natomiast, nie potrafi wprawić w zachwyt, tak jak wyżej wymieniona produkcja od Mojang, gdyż tekstury nałożone na kwadraty są jednolite, przez co wszystko wygląda szaroburo. Samo niebo niestety jest obrazem o niskiej rozdzielczości, co tylko potęguje uczucie brzydoty otaczającego świata. Sytuacje ratują niektóre mapy, ukazujące majestatyczne katedry czy wzgórza, udowadniając nam, że odrobina pracy mogłaby zmienić cały wystrój gry na dużo atrakcyjniejszy.
Do udźwiękowienia nie mam natomiast najmniejszych zastrzeżeń. Dźwięki broni są solidne, każdy strzał, każdy wybuch brzmi tak, jak brzmieć powinien. W tle przygrywa radosna muzyczka, swoim stylem nawiązująca do produkcji z automatów. Niekoniecznie musi się ona podobać, nie można jej jednak odmówić swoistego klimatu pasującego do całej gry.



Minecraft FPS-ów, czy przeciętny shooter?

Zdecydowanie, Ace of Spades nie powinno być tak ostentacyjnie porównywane do Minecrafta. Pomimo drobnych podobieństw, różnice są tak wielkie, że nie ma mowy o jakimkolwiek zestawianiu tych gier ze sobą. Recenzowana przeze mnie produkcja jest wykonana solidnie, jednak wiele jej aspektów powinno jeszcze zostać dopracowanych. Uważam, że wielu graczy z przyjemnością przywitałoby jakiś system rozwoju postaci, odblokowania nowych broni czy możliwości zaprojektowania własnych budynków. Gra ma jednak wiele silnych atutów, takich jak całkowicie modyfikowalna strefa walki, możliwość stawiania obiektów czy kilka zróżnicowanych trybów gry. Jeśli więc to, co napisałem, nie zniechęciło nikogo, a wręcz przeciwnie – ma ochotę na demolkę wszystkiego – jak najbardziej powinien się grą zainteresować.