Sterowanie w grze jest bardzo intuicyjne i szybko się do niego przyzwyczajamy. Po godzinie spędzonej z tytułem byłem w stanie robić całkiem niezłe combosy, niezwykle tutaj efektowne. Checkpointy zostały rozmieszczone w idealnych miejscach i podczas całej rozgrywki nie miałem sytuacji, w której gra cofnęłaby mnie na tyle daleko, by można było się dzięki temu zirytować. Trochę słabo wypada kwestia tak zwanych „znajdek”. Momentami, dzięki zbyt małej możliwości manewrowania kamerą, bardzo ciężko jest odszukać ukryte elementy, a po zlokalizowaniu miejsca, w którym się znajdują i tak będziemy musieli stoczyć istny bój z kamerą, aby się do nich dostać.



Jak każda produkcja, również Dante's Inferno ma swoje minusy. Według mnie głównym z nich jest poziom trudności. Całą grę możemy praktycznie przebiec naciskając jeden guzik (w przypadku Xboxa jest to "B") odpowiadający za "strzał z krzyża". Dante automatycznie wymierza w przeciwnika i nie ma szans byśmy w niego nie trafili. Drzewko umiejętności jest naprawdę mocno rozbudowane, jednak szybko okazuje się, że większości z dostępnych tam zaklęć lub ciosów nigdy nie użyjemy, gdyż nie będzie po prostu takiej potrzeby. Czasami specjalnie kombinowałem z combosami, tylko po to, by trochę urozmaicić rozgrywkę. Na przejście gry będziemy potrzebować około 5-6 godzin (za drugim razem czas jeszcze zmaleje, gdyż nie wyświetlają się wtedy wszystkie filmiki). Po momencie znudzą nas tak zwane quick-time eventy, które bardzo często się powtarzają i wykorzystujemy w nich te same kombinacje klawiszy, dzięki czemu bez żadnych problemów jesteśmy w stanie je wykonać. Równie irytujące będą elementy zręcznościowe - przeskakiwanie platform, przemieszczanie się na linach i tym podobne ruchy musimy wykonywać z niezwykłą precyzją. Wszystko zostało wyliczone co do piksela.



Jeśli chodzi o grafikę to jest bardzo różnie. Z jednej strony mamy intro oraz outro, graficznie stojące na bardzo wysokim poziomie. Z drugiej zaś, wszystkie pozostałe przerywniki filmowe będą nas razić pikselami i innymi niedociągnięciami. Sama gra wygląda po prostu dobrze i mimo, że na początku grafika trochę mnie raziła, to szybko przyzwyczaiłem się do stylistyki Dante's Inferno. Podobnie jest z muzyką - nie jest rewelacyjna, ale doskonale wpasowuje się w klimat rozgrywki. Podniosłe kompozycje dodają dramaturgii i patosu prezentowanym na ekranie scenom.

Komu polecam tę produkcję? Na pewno fanom serii God of War. W końcu również posiadacze Xboxów otrzymali grę tego typu. Nie jest to tytuł pozbawiony wad, ale pomimo tego bawiłem się przy nim niezwykle przyjemnie. W chwili gdy czytacie tę recenzję Dante's Inferno dostępne jest w bardzo przystępnej cenie i moim zdaniem warto się na tę produkcję skusić.