Szału z grafą ni ma.
I tu docieramy do zdecydowanie najsłabszego elementu tej gry - grafiki. Jak wspomniałem - szału nie ma. Gra wygląda ładnie, ale nie jest to poziom współczesnych produkcji. Miłe jest zastosowanie kolorów złota i czerni, które poza symboliką komponują się nieźle i budują specyficzny klimat tej gry. Industrialne otoczenia wyglądają całkiem dobrze, natomiast modele postaci i niektóre obiekty, kontrastują z tym wszystkim dość nieprzyjemnie. Mimika twarzy pojawia się tylko w przypadku niektórych postaci (które rzeczywiście muszą pokazać jakieś emocje). Główny bohater nie wykazuje żadnych emocji na twarzy. Nie wiem czy to wynika z tego, że jest w połowie maszyną, czy po prostu jest większym twardzielem, niż za jakiego go uważam. W każdym razie wygląda to dziwnie i nienaturalnie (choć z drugiej strony może miało tak być?)
Soundtrack gry stanowi jasną stronę medalu. Idealnie buduje klimat i napięcie w grze. Dodatkowo dostajemy go w całości po instalacji w katalogu z grą (wersja PC), więc możemy cieszyć się bardzo stonowaną i świetnie skomponowaną muzyką elektroniczną, która przypomina mieszankę soundtracku z pierwszego "Deus Ex" oraz anime "Ghost In the Shell". Warto posłuchać, ale lepiej wczuć się w grę, gdy te wspaniałe nutki przygrywają w tle.



Ulepszenia dla wszystkich!
"Deus Ex: Bunt Ludzkości" to zdecydowanie jedna z najważniejszych premier sezonu powakacyjnego (przy okazji jedna z pierwszych) stanowiąca godne jego otwarcie. Gra bez dwóch zdań warta pieniędzy, które kosztuje, dająca sporo zabawy i bardzo fajne przeżycia. Klimatyczna i głęboka produkcja, którą na pewno ukończę jeszcze kilka razy. Produkcja godna tytułu następczyni pierwszego "DE"? Nie do końca, ale spokojnie można ją nazwać "Duchowym spadkobiercą" (ten tytuł pasuje tu lepiej, niż w przypadku podobnego porównania "Dragon Age: Origins" do "Baldur's Gate"). Zdecydowanie warta polecenia zarówno fanom cyberpunku i pierwszego "Deus Exa", jak i graczom, którzy dopiero zaczynają zabawę z gatunkiem.