Gdy dwa tygodnie temu testowałem wersję beta SimCity, zabawa była przednia. Mimo, że autorzy zapewnili mnóstwo ograniczeń, to i tak udostępnione przez Maxisa elementy zapewniały kilka godzin świetnej rozrywki. Nie było też większych problemów z serwerami, choć graczom udostępniono zaledwie dwa. Dzisiaj "EA" dało ich do dyspozycji ponad osiemnaście. Mimo to, w godzinach szczytu i tak są duże problemy z połączeniem. Bynajmniej nie wspominam o tym bez powodu. W najnowsze SimCity bez Internetu nie pogramy. Dlaczego? Oficjalnie z powodów gameplay’owych, choć łatwo się domyślić, że to wygodne wytłumaczenie dla drakońskich zabezpieczeń antypirackich. Zabezpieczeń, które w dniu debiutu niemalże uniemożliwiły zabawę. Za tak przygotowaną premierę komuś w Electronic Arts należy się bura. Na szczęście cała reszta gry stoi już na znacznie wyższym poziomie.



Po średnio optymistycznym początku czas na właściwą grę. Gdy już wybierzemy region, gdzie się ulokujemy, zaczynamy budować nasze „dream city”. Właściwie często są to wyłącznie ambicje gracza, które po brutalnym zderzeniu z rzeczywistością szybko trzeba zredukować. Nie ma co wymagać od siebie zbyt wiele, skoro gra daje nam na początku 50 000 tysięcy simolenów (waluta w SimCity), których rozdysponowanie idzie nam wyjątkowo szybko. Wszak potrzeby są wielkie. Drogi, szkoły, służby miejskie – wszystko to kosztuje sporo gotówki. Nie mamy przy tym pewności, że poczynione przez nas kroki przyniosą zamierzony efekt. Mieszkańcy, bądź co bądź są bardzo kapryśni. Simowie z najniższych warstw społecznych nie mają szczególnych wymagań. Wystarczy im malutki dom, byle jaka praca i miejsca, gdzie będą chodzić po zakupy. Rekreacją i poziomem zanieczyszczeń się nie martwią, a o edukacji dzieci zdają się zapominać. Można powiedzieć, że to mieszkańcy idealni. Niestety tak nie jest. Opierając gospodarkę na tego typu strukturach szybko doprowadzimy ją do upadku, nie wspominając już o poziomie technicznym miasta, z braku wykształcenia obywateli stojącym na prehistorycznym poziomie. Początkowo nie mamy wyjścia i musimy polegać na biedniejszych ludziach, którzy w naszej metropolii zobaczą nadzieje na lepsze życie. Później jednak trzeba zawalczyć o bogatsze i bardziej wykształcone zasoby ludzkie, mające już jednak swoje wymagania i kaprysy.

Kiedy mamy już zbudowane podstawowe drogi, dostarczamy wodę i prąd, czas wyznaczyć strefy do zabudowy, od których zależy funkcjonowanie naszej aglomeracji. Na terenach oznaczonych zielonym paskiem ludzie będą budować swoje domostwa. Jeśli pragniemy przyciągnąć bardziej zamożnych simów, wyznaczamy miejsca z dala od zanieczyszczeń. Kolor niebieski oznacza strefy usługowe. Przedsiębiorcy wybudują nam tutaj malutkie sklepy, centra handlowe czy kina, w których mieszkańcy wydadzą swoją gotówkę. Wraz z rozwojem miasta elementy te zaczną ewoluować w większe i bardziej prestiżowe. Podobnie jest przemysłem oznaczonym kolorem żółtym. Tworzone są tam stanowiska pracy, będące w pierwszej fazie trującymi okolice fabrykami, wytwarzającymi niezbyt skomplikowane rzeczy. Zmienia się to z czasem, jednakże by tak się stało poziom życia i wykształcenia musi zdecydowanie wzrosnąć.



Tak jak pisałem, na obywatelach niższego szczebla daleko nie zajedziemy. Musimy więc zadbać o warunki dla osób bardziej majętnych. I właśnie ten element zabawy jest najbardziej wymagający, choć w długofalowej perspektywie przynosi największe korzyści. By bogatsi simowie zechcieli wybrać nasze miasto musimy zaoferować im coś ciekawego. Takimi rzeczami mogą być parki, ale spokojne i czyste okolice również zadowolą bardziej wymagające grono osób. Osiągniemy to poprzez odpowiednie oddzielanie stref mieszkaniowych od przemysłowych. Ważne jest również to, by w mieście dobrze działało odprowadzanie ścieków czy wywóz i utylizacja śmieci. Są to elementy drogie w utrzymaniu, ale niezbędne w nowoczesnym mieście. Tak samo zresztą jak szkoły, będące największym obciążeniem dla budżetu.